بيهوشي
بيهوشي در پزشكي و دندانپزشكي حالت القاء شده‌اي است كه در آن، فرد به‌صورت ارادي و غيرارادي كنترلي بر قسمتي از جسم يا تمام جسم و محيط فيزيكي خود ندارد و به طور موقت مي‌تواند موجب بي‌دردي، فلج موضعي و حتي فراموشي شود. اين روند موجب تضعيف يا سركوب برگشت‌پذير دستگاه عصبي مركزي شده كه باعث از بين رفتن احساس و واكنش به محرك‌هاي بيروني مي‌شود. فراموشي و از بين بردن هوشياري دو جنبهٔ مهم حالت بيهوشي هستند.
بيهوشي در پزشكي در اعمال جراحي و دندانپزشكي به كار مي‌رود و يك يا چند حالت زير را فراهم مي‌كند:
۱- بي‌دردي (شامل كاهش يا جلوگيري از احساس درد) ۲- فلج عضلاني ۳- فراموشي (فراموشي حافظه) ۴- از بين بردن هوشياري.
بيهوشي به سه شكل امكان‌پذير است: ۱- بيهوشي عمومي فرايندي است كه در آن فعاليت دستگاه عصبي مركزي به صورت كامل متوقف شده و در نتيجه بيمار بيهوش مي‌شود. ۲- آرامبخشي[يادداشت ۱] نوعي از بيهوشي است كه در آن فرد به صورت كامل بيهوش نيست. در اين روش انتقال تكانه‌هاي عصبي بين قشر مغز و دستگاه كناره‌اي متوقف مي‌شود كه سبب حالت آرامبخشي مي‌شود و حافظهٔ بلندمدت را مختل مي‌كند. ۳- بي‌حسي منطقه‌اي كه در آن انتقال تكانه‌هاي عصبي از طريق سيستم عصبي بين بافت هدف و طناب نخاعي متوقف مي‌شود كه باعث از بين رفتن حس در بافت هدف مي‌شود و بيمار كاملاً هوشيار است.
برچسب: ،